فراری

عجیب مردمانی هستیم ما...

آرزویش می کنیم.

همین که آمد؛ از دستش به چترها پناه می بریم...

آسمان وچتر

چه داستان عاشقانه ای دارند. آسمان و چتر

دیدارشان با اشک آسمان است و سکوت چتر

بارش باران

خوش بحال درختان...

.

بی منت و سراپا تا آخر؛ زیر باران می مانند و خیس می شوند.

.

بی آنکه حتی یکیشان   سرما  بخورند...

---

---

از تمامی دوستانی که در دو پست قبلی لطف کردن نظر گذاشتن و بنده فرصت نکردم هم نظراتشون منتشر کنم و هم نتونستم به وبشون مراجعه کنم؛ عذر خواهی میکنم.

و از دوستان بلاگفایی هم عذر می خوام نمیدونم مشکل از سیستم من هست یا از سایت بلاگفا؛ امکان نظر گذاشتن در وبلاگ های شما بزرگواران رو ندارم.